«Σήμερον ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἡμᾶς συνήγαγε· καί πάντες αἴροντες τόν Σταυρόν σου λέγομεν· Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου, Ὡσαννά ἐν τοῖς ὑψίστοις».
Συναχθήκαμε, ἀδελφοί μου, καί πάλι σήμερα μέ τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέσα στό μυστικό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία μας. Συναχθήκαμε στό ὄνομα τοῦ Κυρίου μας μέσα στό φοβερό μυστήριο τῆς Θείας Λειτουργίας, ὄχι γιά νά γίνουμε θεατές, ἀλλά συμμέτοχοι, «σύσσωμοι καί σύναιμοι Χριστοῦ», συνδαιτημόνες στή δεσποτική καί μυστική τράπεζα, ὅπου «ὁ προσφέρων καί προσφερόμενος, ὁ μελιζόμενος καί μή διαιρούμενος» Κύριός μας δίδει.. τήν ἀθάνατη τροφή, τό Σῶμα Του καί τό Αἷμα Του «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί εἰς ζωήν αἰώνιον».
Συναχθήκαμε, ὅπως οἱ Ἀββάδες τῆς ἐρήμου καί τῶν σπηλαίων, βαϊοφόροι, γεμάτοι, δηλαδή ἀπό ἀρετές, τίς ὁποῖες ἀποκομίσαμε κατά τή διάρκεια τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς «ὑπαντῆσαι τῷ Βασιλεῖ καί Δεσπότῃ».
Αὐτή τή μεγάλη ἡμέρα δέν ἀρκεῖ ἕνας ἐξωτερικός ἑορτασμός, ἀλλά χρειάζεται κυρίως ἐσωτερικός · μία ὑπαρξιακή προσέγγιση αὐτῶν τῶν ὑπερφυῶν γεγονότων, γιατί μόνον ἔτσι μποροῦμε νά τά βιώσουμε.
Θά μοῦ ἐπιτρέψετε νά παρουσιάσω στήν ἀγάπη σας ἕνα γεγονός, μία λεπτομέρεια ἀπό τήν ἐπίγεια ζωή τοῦ Κυρίου μας, πού συνέβη τήν ἡμέρα τῆς Βαϊοφόρου καί τό ὁποῖο μᾶς τό διασώζει ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς.
Καθώς ὁ Χριστός, καθήμενος ἐπί πώλου ὄνου, κατέβαινε μέ τούς μαθητές Του ἀπό τό ὄρος τῶν Ἐλαιῶν γιά νά εἰσέλθει στήν ἁγία πόλη λίγες ἡμέρες πρίν ἀπό τό σταυρικό Του θάνατο, μόλις ἀντίκρυσε ἀπό ψηλά τήν πόλη, Τόν κατέλαβαν δάκρυα:
«Ἰδών τήν πόλιν ἔκλαυσεν ἐπ’ αὐτῇ»,
μᾶς σημειώνει ὁ Ἱερός Εὐαγγελιστής.
Καί πρῶτον. Δέν δάκρυσε ἁπλῶς, ἀλλά ἔκλαυσε. Μέ τόν τρόπο αὐτό φανέρωσε τόν πόνο Του καί τή θλίψη Του. Ἄλλωστε, αὐτόν τόν πόνο τῆς ψυχῆς Του, τόν ἔδειξε καί σέ ἄλλη περίπτωση λέγοντας: «Ἱερουσαλήμ Ἱερουσαλήμ, ἡ ἀποκτείνουσα τούς προφήτας καί λιθοβολοῦσα τούς ἀπεσταλμένους πρός αὐτήν . ποσάκις ἠθέλησα ἐπισυναγαγεῖν τά τέκνα σου ὅν τρόπον ἐπισυνάγει ὄρνις τά νοσσία ἑαυτῆς ὑπό τάς πτέρυγας, καί οὐκ ἠθελήσατε» (Ματθ. 23,37). Δηλαδή «Ἱερουσαλήμ Ἱερουσαλήμ, πού σκοτώνεις τούς προφῆτες καί λιθοβολεῖς τούς ἀπεσταλμένους πρός ἐσέ· πόσες φορές θέλησα νά μαζέψω τά παιδιά σου, ὅπως ἡ ὄρνιθα μαζεύει τά μικρά της κάτω ἀπό τά φτερά της, ἀλλά δέν τό θέλατε».
Δεύτερον. «’Ιδών τήν πόλιν ἔκλαυσεν». Τί σημαίνει, ὅμως, αὐτό τό κλάμα τοῦ Χριστοῦ καί μάλιστα κατά τή μεγαλειώδη αὐτή ὑποδοχή, πού Τοῦ ἐπεφύλασσε ὁ λαός, μετά τήν ἀνάσταση τοῦ Λαζάρου;
Κλαίει, ἀδελφοί μου, ὁ Χριστός γιά τήν ἱστορική πόλη τῶν θρύλων καί τῶν παραδόσεων, γιά τήν πόλη τῶν Προφητῶν καί τῶν ἀπεσταλμένων τοῦ Θεοῦ, γιατί θέλησε πολλές φορές νά τήν περιλάβει κάτω ἀπό τή σκέπη Του καί τήν ἄμαχο βοήθειά Του, γιά νά τήν ἀσφαλίσει καί νά τήν σώσει, κυρίως τούς κατοίκους της, ἀλλά δυστυχῶς δέν τήν δέχθηκαν.
Φάνηκαν σκληροί καί εὐμετάβολοι, πονηροί καί ὑποκριτές, φαῦλοι καί πεισματικοί. Ἀπομακρύνθηκαν ἀπό τή στερεά πέτρα. Δέν θέλησαν νά δεχθοῦν τό φῶς. Δέν ξεδίψασαν ἀπό «τό ὕδωρ τό ζῶν, τό ἀλλόμενον εἰς ζωήν αἰώνιον». Κυνήγησαν τό Χριστό μέ πάθος. Πολέμησαν μέ τό δεινό ἁμάρτημα τῆς συκοφαντίας τόν «Υἱόν τοῦ ἀνθρώπου», μέ ἀποκορύφωμα τήν ἐγκληματική τους συμπεριφορά στά φοβερά γεγονότα πού ἀκολούθησαν, δηλαδή στό Πάθος καί στή Σταυρική θυσία τοῦ Κυρίου μας.
Κλαίει, ἀδελφοί μου, ὁ Χριστός διότι διαβλέπει πώς αὐτή ἡ ἀχαρακτήριστος συμπεριφορά θά ὁδηγήσει στά αἱματηρά γεγονότα τῆς καταστροφῆς πού ἀκολούθησε: «Ἥξουσιν ἡμέραι ἐπί σέ καί περιβαλοῦσιν οἱ ἐχθροί σου χάρακά σοι καί περικυκλώσουσί σε καί συνέξουσί σε πάντοθεν, καί ἐδαφιοῦσί σε καί τά τέκνα σου ἐν σοί, καί οὐκ ἀφήσουσιν ἐν σοί λίθον ἐπί λίθῳ, ἀνθ’ ὧν οὐκ ἔγνως τόν καιρόν τῆς ἐπισκοπῆς σου» (Λουκ. 19,43-44). Δηλαδή «Θά ἔλθουν ἡμέρες γιά σένα, πού θά σέ περιφράξουν οἱ ἐχθροί σου μέ χαρακώματα, καί θά σέ περικυκλώσουν καί θά σέ πιέζουν ἀπό ὅλα τά μέρη καί θά καταστρέψουν ὁλοσχερῶς ἐσένα καί τά παιδιά σου πού εἶναι μέσα σου καί δέν θά σοῦ ἀφήσουν πέτρα πάνω σέ πέτρα, διότι δέν ἀντιλήφθηκες τόν χρόνο τῆς ἐπισκέψεώς σου».
Αὐτός ὁ κλαυθμός τοῦ Χριστοῦ, γεμᾶτος θεϊκή ἀγάπη καί συμπόνοια γιά τούς κατοίκους καί τήν πόλη, ἐπαληθεύτηκε πλήρως στό τραγικό χρονικό τῆς καταστροφῆς τῆς Ἱερουσαλήμ ἀπό τούς Ρωμαίους τό 70 μ.Χ..
Καί αὐτή ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἴδια, τότε καί σήμερα· καί θά εἶναι ἴδια πάντοτε, ἀφοῦ «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» (Α΄ Τιμ. 2,4). Ἀρκεῖ ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς νά δεχθεῖ αὐτήν τή θεϊκή πρόσκληση καί νά συνεργασθεῖ μαζί Του γιά νά ἐπιτύχει τή σωτηρία του. Ἄλλωστε, πάντοτε ἀκούγεται βαρύ, καί ἰδιαιτέρως σήμερα, τό: «Θεέ ἀπόστα ἀπ’ ἐμοῦ» (Ἰώβ 21,14)· φύγε, δηλαδή, Θεέ, ἀπό τή ζωή μου. Μοῦ ἀνήκει ἡ ζωή μου. Θά ζήσω ὅπως θέλω ἐγώ!
Τρίτον. «Ἰδών τήν πόλιν ἔκλαυσεν». Ἔκλαυσεν ὁ Χριστός τότε. Κλαίει ὅμως καί σήμερα, βλέποντας τόν ἄνθρωπο, τή βασιλική δημιουργία:
νά εἶναι παραδομένος στή σάρκα καί νά λησμονεῖ τό πνεῦμα,
νά εἶναι μακρυά ἀπό τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί νά λατρεύει τήν κτίση «παρά τόν κτίσαντα».
Κλαίει ὁ Χριστός σήμερα, ὅταν βλέπει νά ἐξατμίζεται ἡ ἀγάπη καί νά κυριαρχεῖ τό συμφέρον, τό ψέμα καί ἡ ὑποκρισία : ἄλλος νά ἔχει πλησμονή ἀγαθῶν καί ἄλλος νά βρίσκεται στήν κατάσταση τῆς πείνας.
Κλαίει ὁ Χριστός σήμερα, γιατί δέν ἔχουμε κοινωνία μέ τήν Κιβωτό τῆς σωτηρίας, πού εἶναι ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία. Καί ὄχι μόνον αὐτό, ἀλλά καί πολεμοῦμε καί βλασφημοῦμε καί ἐμπαίζουμε αὐτόν τόν θεοΐδρυτο θεσμό, πού εἶναι τό μυστικό σῶμα τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ.
Κλαίει ὁ Χριστός, διότι προτιμοῦμε ἀντί τῶν ἀληθειῶν τοῦ Εὐαγγελίου, τίς ξεπερασμένες θεωρίες καί διδασκαλίες καί ἐντάλματα τῶν ἀνθρώπων (Β΄ Κολ. 2,22).
Ἀδελφοί μου,
Αὐτές τίς δύσκολες στιγμές πού διέρχεται ἡ πατρίδα μας, εἶναι προτιμότερο νά μιλᾶ ἡ καρδιά παρά τό στόμα, νά κινοῦνται τά χείλη σέ προσευχή καί μετάνοια παρά τό μυαλό σέ διαλογισμούς. Ἕνα μόνο θά μᾶς σώσει: ἡ μετάνοιά μας καί ἡ ἐπιστροφή μας πρός τό Θεό.
Καί ἐπειδή εὑρισκόμαστε στά πρόθυρα τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος, ἐπιτρέψτε μου νά σᾶς ὑπενθυμίσω μέ πολλή ἀγάπη τά κάτωθι:
1. Νά μήν λείψει κανείς ἀπό τίς Ἱερές Ἀκολουθίες αὐτῆς τῆς ἑβδομάδος, πού θά μᾶς βοηθήσουν νά βιώσουμε τά «Πάθη τά σεπτά» μέσα σέ κλῖμα κατανύξεως καί προσευχῆς. Νά συμπορευθοῦμε, δηλαδή, μαζί μέ τόν Κύριό μας πρός τό Πάθος, γιά νά φθάσουμε ἐν συνεχείᾳ στήν χαρά τῆς Ἀναστάσεώς Του.
2. Νά προετοιμαστοῦμε κατάλληλα διά τοῦ Μυστηρίου τῆς Μετανοίας καί τῆς Ἐξομολογήσεως, προκειμένου νά καθήσουμε στό Δεσποτικό Τραπέζι καί νά πάρουμε μέσα μας τήν ἀθάνατη τροφή, τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου. Οἱ λόγοι Του εἶναι χαρακτηριστικοί γιά ὅλους μας:
«Ὁ τρώγων μου τήν σάρκα καί πίνων μου τό αἷμα
ἐν ἐμοί μένει, κἀγώ ἐν αὐτῷ».
3. Θερμότατα σᾶς παρακαλῶ, νά μείνουμε ὅλοι τό βράδυ τῆς Ἀναστάσεως στήν Ἀναστάσιμη Θεία Λειτουργία. Ὅπως θά τιμήσουμε τά Ἄχραντα Πάθη τοῦ Κυρίου μας, θά πρέπει, συγχρόνως, νά τιμήσουμε καί τό γεγονός τῆς Ἀναστάσεώς Του, ΠΑΡΑΜΕΝΟΝΤΑΣ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΣ ΤΩΝ ΑΧΡΑΝΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ.
4. Ἐφιστῶ ἰδιαίτερα τήν προσοχή σας στήν νηστεία αὐτῆς τῆς ἑβδομάδος, ἡ ὁποία τελειώνει τήν Κυριακή τοῦ Πάσχα, μετά τήν Ἀκολουθία τῆς Ἀναστάσεως. Ἄρα, λοιπόν, δέν ἐπιτρέπεται, προφασιζόμενοι διαφόρους λόγους, νά καταλύουμε τήν νηστεία αὐτῆς τῆς ἑβδομάδος καί μάλιστα τίς πιό ἱερές ἡμέρες, τήν Μεγάλη Πέμπτη, τήν Μεγάλη Παρασκευή καί τό Μέγα Σάββατο, ἀτιμάζοντας, ἔτσι, τήν περίοδο αὐτή καί περιφρονῶντας τό Πάθος τοῦ Κυρίου.
4. Θερμά σᾶς παρακαλῶ, ἀκόμη, τίς ἡμέρες αὐτές νά σκεφθοῦμε τούς ἀδελφούς μας, πού ὑποφέρουν ἀπό διάφορες ἀσθένειες· νά τούς φέρνουμε στήν σκέψη μας, στίς προσευχές μας καί νά κάνουμε ὅ,τι εἶναι δυνατόν γιά νά ἀνακουφίσουμε τόν πόνο τους καί νά σκουπίσουμε τά δάκρυα ἀπό τά μάτια τους.
Νά προσευχηθοῦμε, ἀκόμη, γιά ὅλους ἐκείνους πού βρίσκονται μπλεγμένοι στά δίχτυα τῆς ἁμαρτίας, γιά τά παιδιά μας, γιά τόν κόσμο ὁλόκληρο.
5. Ἄν θέλουμε νά θωρακίσουμε τό σπίτι μας καί νά τό κάνουμε ἀπρόσιτο στόν ἐχθρό τῆς ψυχῆς μας, δέν ἔχουμε παρά νά χρησιμοποιήσουμε τίς δύο ἀρετές: τήν προσευχή καί τήν ἐλεημοσύνη. Ἡ ἐλεημοσύνη θά μᾶς ἀνεβάσει στόν Θρόνο τοῦ Θεοῦ καί θά μᾶς δώσει τήν δυνατότητα τῆς παρρησίας κοντά Του κατά τήν ἡμέρα τῆς κρίσεως.
Μέ αὐτές τίς λίγες σκέψεις βγαλμένες μέσα ἀπό τήν καρδιά μου, εὔχομαι καί προσεύχομαι νά διανύσουμε ὅλοι μέ ὑγεία καί χαρά, μετάνοια καί εὐλογία, αὐτήν τήν εὐλογημένη περίοδο τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος καί νά φθάσουμε νά προσκυνήσουμε ἀξίως τήν λαμπροφόρο Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Εὐχέτης πάντων πρός Κύριον
Ο Μ Η Τ Ρ Ο Π Ο Λ Ι Τ Η Σ Σ Α Σ
Ο ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ
