Αναδημοσίευση του Δελτίου Τύπου της Ι.Μ. Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου
Τήν Τετάρτη, 4 Ὀκτωβρίου ἐ. ἔ, ἑορτή τοῦ Ἁγίου Ἱεροθέου, Α΄ Ἐπισκόπου Ἀθηνῶν, ἑόρτασε τά ὀνομαστήριά του ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεος, στήν ἕδρα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως στήν Ναύπακτο, λόγῳ τοῦ ὅτι ἐφέτος ἡ εορτή δέν συνέπεσε μέ τίς Συνεδριάσεις τῆς Ἱεραρχίας.
Τήν Τρίτη, 3 Ὀκτωβρίου, τό ἀπόγευμα τελέσθηκε Ἀρχιερατικός Ἑσπερινός στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό Ἁγίου Δημητρίου, χοροστατοῦντος τοῦ Μητροπολίτου Νέας Ἰωνίας κ. Γαβριήλ, μέ τήν συμμετοχή τῶν Μητροπολιτῶν Θηβῶν καί Λεβαδείας κ. Γεωργίου, Καστορίας κ. Καλλινίκου καί τοῦ οἰκείου Ποιμενάρχου κ. Ἱεροθέου.
Τόν θεῖο λόγο κήρυξε ὁ Μητροπολίτης κ. Γαβριήλ, ὁ ὁποῖος στό κήρυγμά του ἀναφέρθηκε στόν ζῆλο πού εἶχε ἡ πρώτη Ἐκκλησία τῶν Ἀθηνῶν. Ἡ Ἀθήνα πού μέχρι τότε ἦταν γνωστή ὡς ἡ πόλη τῆς φιλοσοφίας καί διέθετε τό κλειδί πού ξεκλειδώνει τά μυστικά τῆς λογικῆς, τῆς ἔλειπε ὅμως τό κλειδί πού ξεκλειδώνει τήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου. Αὐτό τό κλειδί, πού εἶναι ὁ Χριστός, τό ἔφερε μέ τό κήρυγμά του ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν Παῦλος, ἱδρύοντας τήν πρώτη Ἐκκλησία καί χειροτονώντας ὡς πρῶτο Ἐπίσκοπό της τόν ἅγιο Ἱερόθεο.
Ἐνῶ ἡ Ἐκκλησία διανύει ἤδη τήν τρίτη της χιλιετία, ὀφείλει νά ἔχηπάντοτεἀναφορά στούς πρώτους αἰῶνες της καί στούς ἁγίους τῶν πρώτων αἰώνων, ὅπως εἶναι ὁ ἅγιος Ἱερόθεος, γιά νά τροφοδοτῆται μέ θέρμη καί ἱεραποστολικό ζῆλο, ὁδηγώντας τούς ἀνθρώπους ἐντός τῆς Ἐκκλησίας, πού εἶναι ὁ χῶρος τῆς σωτηρίας τῆς ψυχῆς.
Εὐχήθηκε, τέλος, νά χαρίζη ὁ Θεός σέ ὅλους μας τόν ζῆλο τῆς πρώτης Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τόν ὁποῖον βίωσε, ὁμολόγησε καί μεταλαμπάδευσε καί ὁ ἅγιος Ἱερόθεος στούς μαθητές του.
Ἀναφερόμενος δέ ὁ κ. Γαβριήλ στόν ἑορτάζοντα Μητροπολίτη Ναυπάκτου εἶπε ὅτι ἀποτελεῖ ἕνα παράδειγμα πρός μίμηση γιά ὅλους τούς νεώτερους Ἱεράρχες, γιά νά ξέρουν πῶς θά πορεύονται στά διάφορα θέματα πού ἀνακύπτουν.
Ὁ Σεβασμιώτατος εὐχαρίστησε τούς Μητροπολίτες καί εἶπε ὅτι, ἐπειδή ἡ ἑορτή του συμπίπτει σχεδόν πάντοτε μέ τίς Συνεδριάσεις τῆς Ἱεραρχίας, ἑορτάζει μέ ὅλην τήν Ἱεραρχία, σήμερα ὅμως εἶναι ἐκπρόσωποί της στήν ἑορτή του, πού τήν ἑορτάζει μέ τό ποίμνιό του στήν Ναύπακτο καί αὐτό δείχνει τήν ἑνότητα τῆς κάθε Μητροπόλεως μέ τήν Ἱερά Σύνοδο.
Τήν κυριώνυμο ἡμέρα τελέσθηκε Πολυαρχιερατικό συλλείτουργο προεξάρχοντος τοῦ ἑορτάζοντος Ποιμενάρχου μας κ. Ἱεροθέου καί συλλειτουργούντων τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν Πατρῶν κ. Χρυσοστόμου, Θηβῶν καί Λεβαδείας κ. Γεωργίου, Γλυφάδας κ. Ἀντωνίου, Καστορίας κ. Καλλινίκου, ἐνῶ στό Ἱερό Βῆμα συμπροσευχήθηκε ὁ Μητροπολίτης Φωκίδος κ. Θεόκτιστος.
Τόν θεῖο λόγο κήρυξε ὁ Μητροπολίτης Πατρῶν κ. Χρυσόστομος. Ἀναφερόμενος στόν ἑορτάζοντα ἅγιο Ἱερόθεο σημείωσε ὅτι ἦταν “τρόφιμος” τῆς φιλοσοφίας, ἀλλά γνωρίζοντας τόν Ἀπόστολο Παῦλο “καταπτύει” τήν κατά κόσμον σοφία καί τήν ἀφήνει στήν ἄκρη, γιατί ἦταν ἀναμεμιγμενη ἀπό μύθους καί παραληρήματα, ἐνῶ ἀγκάλιασε τήν κατά Θεόν ἄνωθεν σοφία καί ἀνέδειξε τίς ἀλήθειές της.
Ἀξιώθηκε νά παρευρεθῆ στήν Κοίμηση τῆς Θεοτόκου, ὅπου καί διέπρεψε ἐνώπιον ὅλων τῶν ἁγίων Ἀποστόλων μέ τό ὑμνολογικό του χάρισμα. Ὁ δέ Ἀπόστολος Τιμόθεος κράτησε τά θεόσοφα ρήματα τοῦ ἁγίου Ἱεροθέου στήν καρδιά του καί συχνά τά ἐπαναλάμβανε.
Συνοψίζοντας εἶπε ὅτι ὁ Κύριος παρέδωσε τήν Ἀλήθεια στούς ἁγίους Ἀποστόλους καί ἐν προκειμένῳ στόν Ἀπόστολο Παῦλο, ὁ Παῦλος στόν Ἱερόθεο, ὁ Ἱερόθεος στόν Διονύσιο καί τούς ἁγίους καί ἐκεῖνοι σέ ἐμᾶς. Αὐτοί εἶναι οἱ φορεῖς τῆς ἀληθείας καί ἡ ἱερά πνευματική ἁλυσίδα πού ἑνώνει ὅλους μας μέ ἐκείνους. Αὐτή εἶναι ἡ Ἀποστολική διαδοχή, ἀλλά καί ἡ ἀπαρέγκλιτη τήρηση τῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ.
Ἀναφερόμενος δέ στόν ἑορτάζοντα Μητροπολίτη κ. Ἱερόθεο τόν χαρακτήρισε “λαμπράν τῆς θεολογίας ἑστίαν”,”λύχνον ἐπί τήν λυχνίαν τῆς τοῦ Κυρίου φωτοφόρου καθέδρας πού ἐξαστράπτει φωτισμόν τῇ Ἐκκλησίᾳ καί δογμάτων καί πράξεων”, “συγγραφέα πολυγραφότατον” καί “στόμα τιμιώτατον τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος”.
Στό τέλος τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Μητροπολίτης Θηβῶν καί Λεβαδείας κ. Γεώργιος μετέφερε τίς εὐχές τοῦ Μακαρ. Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κ. Ἱερωνύμου, ὁὁποῖος δέν μπόρεσε νά παρευρεθῆ λόγῳ τῶν ἐργασιῶν τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου.
Ὁ Σεβασμιώτατος κ. Ἱερόθεος εὐχαρίστησε τούς παρευρισκόμενους Ἀρχιερεῖς καί ὅλους τούς πιστούς, ἐνῶ ἀναφέρθηκε στό πῶς ἔλαβε τό ὄνομα Ἱερόθεος στήν κουρά του ἀπό τόν ἅγιο Καλλίνικο Ἐδέσσης, πρός τιμήν τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας Ἱεροθέου. Ὅμως χάρηκε ἰδιαίτερα γιά τό ὄνομα αὐτό, ἐπειδή ἀναφέρεται στόν ἅγιο Ἱερόθεο, Α΄ Ἐπίσκοπο Ἀθηνῶν, πού εἶναι ἡ βάση τῆς διδασκαλίας τοῦ ἁγίου Διονυσίου τοῦ Ἀρεοπαγίτου, ὁ ὁποῖος ἔπαιξε ἕναν καθοριστικό ρόλο στήν θεολογία τῆς Ἐκκλησίας. Καί στόν διάλογο μεταξύ ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ καί Βαρλαάμ αὐτά ἦταν τά βασικά κείμενα πού συζητήθηκαν. Ὁ μέν Βαρλαάμ τά ἑρμήνευε φιλοσοφικά, ὁ δέ ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς μέσα ἀπό τήν διδασκαλία τοῦ ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ, δηλαδή τήν πρακτική φιλοσοφία, τήν φυσική θεωρία καί τήν μυστική θεολογία. Εὐχήθηκε ἡ θεολογία νά εἶναι ἡ βάση τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς.
Εὐχαρίστησε τόν Γέροντά του ἅγιο Καλλίνικο, πού τοῦ ἔδωσε αὐτό τό μεγάλο ὄνομα, ἀλλά καί ὅλο ἦθος καί τήν παράδοση πού ἔλαβε, ὅσο μπόρεσε. Ἐπίσης, εὐχαρίστησε τούς συνεργάτες του, τούς ἄρχοντες τοῦ τόπου καί τό ποίμνιό του.
Στήν Θεία Λειτουργία παρευρέθηκαν οἱ μοναστικές ἀδελφότητες τῶν Ἱερῶν Μονῶν Ἀμπελακιωτίσσης, Γοργοϋπηκόου, Πελαγίας Ἀκραιφνίου, Ἁγίου Αὐγουστίνου καί Σεραφείμ καί Ἁγίου Νεκταρίου Τρικόρφου, ὁ Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱ. Μ. Πατρῶν, ἀρχιμ. Ἀρτέμιος Ἀργυρόπουλος καί ὁ Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱ. Μ. Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας, ἀρχιμ. Θεόκλητος Ράπτης, ἐκπροσωπώντας καί τόν Μητροπολίτη Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας κ. Δαμασκηνό, ὁ ὁποῖος ἦταν στήν Ἀθήνα στίς Συνεδριάσεις τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου.
Μετά τήν θεία Λειτουργία ὁ Σεβασμιώτατος δέχθηκε εὐχές στήν Αἴθουσα ἐκδηλώσεων τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, ὅπου οἱ ἐκκλησιαζόμενοι φιλοξενήθηκαν ἀπό τόν Σύνδεσμο Ἀγάπης τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ.
Τό μεσημέρι παρετέθη ἑορταστικό γεῦμα γιά τούς Ἀρχιερεῖς, τούς συνοδούς τους καί ἀνθρώπους πού ἦρθαν ἀπό μακριά, στήν Αἴθουσα τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς Ναυπάκτου ἀπό τίς κυρίες τοῦ Συνδέσμου Ἀγάπης Ἁγίας Παρασκευῆς. Παρών ἦταν καί ὁ ὁμότιμος καθηγητής Μεσαιωνικῆς Ἑλληνικῆς Φιλολογίας κ. Β. Κατσαρός, ὁ ὁποῖος εὐχήθηκε στόν Σεβασμιώτατο καί ὁμίλησε γιά τό τελευταῖο του βιβλίο, καθώς ἐπίσης ἀναφέρθηκε στόν ἅγιο Καλλίνικο, ὅπως τόν θυμόταν ὡς λαϊκό στό Μεσολόγγι.