Live radio

Ἡ ἄπειρος ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μοῦ ἐπιτρέπει καί πάλι, ἀδελφοί μου ἀγαπητοί, μέσα στήν κιβωτό τῆς σωτηρίας, πού εἶναι ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, παρά τό βαρύ κλῖμα πού ἐπικρατεῖ γύρω μας, νά γιορτάσουμε «θεοπρεπῶς» τήν μητρόπολη πασῶν τῶν ἑορτῶν, πού εἶναι ἡ κατά σάρκα Γέννηση τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ.
Γιορτάζει μαζί μας ὁ Οὐρανός, ἀφοῦ ὁ Χριστός «κλίνας οὐρανούς κατέρχεται κομίζων πολιτείαν ἀγγελικήν καί τούς ἀνθρώπους οὖν ἀγγέλους ποιεῖ καί τήν γῆν οὐρανόν κατασκευάζει» κατά τήν ἔκφραση τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου.
Γιορτάζουν οἱ Δίκαιοι τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὁ χορός τῶν Προφητῶν καί τῶν Προφητίδων, πού προκατήγγειλαν τήν ἄσπορο σύλληψη τοῦ Ἐμμανουήλ στά πανάχραντα σπλάχνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, γιά νά καταλύσει τόν πόλεμο τῆς ἁμαρτίας καί νά ἀνακαινίσει τήν πεσούσα εἰκόνα τοῦ Ἀδάμ καί νά τόν ἐπαναφέρει στό πρωτόκτιστο κάλλος, στήν ἀρχαία μακαριότητα καί νά συνάψει «τῷ Πλάστῃ τό ποίημα».

Μάλιστα, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, προκειμένου νά φανερώσει τήν βασική αὐτή ἀλήθεια τῆς πίστεώς μας, χρησιμοποιεῖ τήν εἰκόνα τοῦ πτωχοῦ Θεοῦ: «Ἐπτώχευσεν ὁ Θεός». «Γινώσκετε» γράφει πρός τούς Χριστιανούς τῆς Κορίνθου «τήν χάριν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὅτι δι’ ὑμᾶς ἐπτώχευσε πλούσιος ὤν, ἵνα ὑμεῖς τῆ ἐκείνου πτωχείᾳ πλουτήσητε». Δηλαδή «Ξέρετε τήν γενναιοδωρία τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅτι, γιά χάρη σας, ἄν καί εἶναι πλούσιος, ἔγινε πτωχός, προκειμένου ἐσεῖς νά γίνετε πλούσιοι μέ τήν πτωχεία Ἐκείνου».
«Ἐπτώχευσεν ὁ Θεός»
Ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Οὐρανίου Πατρός γεννᾶται μέσα στόν χρόνο καί γίνεται Υἱός τοῦ ἀνθρώπου καί πτωχεύει ἑκούσια.
«Ὁ περιπατῶν ἐπί πτερύγων ἀνέμων» γεννᾶται στό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ.
Ὁ «τοῖς Χερουβείμ ἐποχούμενος καί ὑμνούμενος ὑπό τῶν Σεραφείμ» ἀνακλίνεται ὡς νήπιο στήν φάτνη τῶν ἀλόγων.
Ὁ καθήμενος ἐν δόξῃ ἐπί θρόνου Θεότητος σπαργανώνεται μέ ράκη.
Δέν ὑπάρχουν γι’ Αὐτόν σκῆπτρα καί θρόνοι, ἀλλά ἐσχάτη πτωχεία. «Τί γάρ εὐτελέστερον σπηλαίου; Τί δέ ταπεινότερον σπαργάνων; ἐν οἷς διέλαμψεν ὁ τῆς Θεότητός σου πλοῦτος» θά ἀναφωνήσει ὁ ἱερός ὑμνογράφος. Καί ἡ χρυσή ἀηδόνα τῆς Ἐκκλησίας θά σχολιάσει: «Ὅλα πτωχείας ἑχόμενα, ὅλα πενίας γέμοντα, πῶς οὔτε κλίνην, οὔτε στρωμνήν εἶχεν, ἀλλ’ ἐπί ξηρᾶς ἐρρίπτετο φάτνης!».
«Ἐπτώχευσεν ὁ Θεός»
Ὡς τέλειος Θεός, ἀλλά καί τέλειος ἄνθρωπος πού ἦταν, πεινᾶ καί διψᾶ, κοιμᾶται καί δακρύζει, ἀφοῦ προσλαμβάνει στόν ἑαυτό Του τήν ἀνθρώπινη φύση, προσλαμβάνει καί τά λεγόμενα φυσικά καί ἀδιάβλητα πάθη ἐκτός τῆς ἁμαρτίας. Κινεῖται σέ ὁλόκληρη τήν ἐπίγεια πορεία Του «ὡς μηδέν ἔχων», διακηρύσσοντας πώς «αἱ ἀλώπεκες φωλεούς ἔχουσι καί τά πετεινά τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνώσεις, ὁ δέ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἔχει ποῦ τήν κεφαλήν κλίνῃ».
Ἀποκορύφωμα αὐτῆς τῆς ἑκούσιας πτωχείας εἶναι ἡ πλήρης ἀπογύμνωση πάνω στό Ξύλο τοῦ Σταυροῦ. Ἔτσι, «ὁ τῶν ὅλων Δεσπότης καί Ποιητής» ἀρνήθηκε ὅσα ἐμεῖς θεωροῦμε πλοῦτο καί ἀνέσεις, χωρίς νά προσδώσει στήν ἀποδοχή τῆς φτώχειας αὐτόνομο καί σωτηριολογικό περιεχόμενο, ἀλλά τήν συνδέει μέ τήν ἐσωτερική ἐλευθερία καί ταπεινοφροσύνη.
Κηρύττει τήν ἐσωτερική ἀποδέσμευση ἀπό τά ἐγκόσμια πλούτη, εἴτε οἱ ἄνθρωποι τά κατέχουν, εἴτε στερούμενοι τά ποθοῦν. Στηλιτεύει, συγχρόνως, τήν πλεονεξία, τήν ἀσπλαχνία, τήν ἀδικία, τήν ἐκμετάλλευση τῶν πλουσίων καί τῶν ἰσχυρῶν.
Δεικνύει ὁ Χριστός, πώς ὁ πραγματικός πλοῦτος εἶναι ἡ πίστη στόν Θεό, ἡ καταλλαγή μέ τόν Θεό καί ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πού ἐνοικεῖ μέσα στόν ἄνθρωπο.
Ἀποκαλύπτει, ἀκόμη, τό μεγάλο μυστικό τῆς ζωῆς, τό ὅτι ὁ ἀληθινός πλοῦτος συνίσταται στήν ἀγάπη πού δείχνει ὁ ἄνθρωπος στόν συνάνθρωπο καί πώς αὐτή ἡ ἀγάπη τόν κάνει κοινωνό τῆς ζωῆς τοῦ Θεοῦ.
«Ἐπτώχευσεν ὁ Θεός»
Ἡ πτωχεία αὐτή τοῦ Θεοῦ, ἡ κένωση τοῦ Χριστοῦ, ὅπως τήν ὀνομάζει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν πρός Φιλιππισίους ἐπιστολή του, συνίσταται κυρίως στό ὅτι προσέλαβε τήν ἀνθρώπινη φύση καί μάλιστα θνητή καί παθητή, ὥστε τό κτιστό νά ἑνωθεῖ μέ τό ἄκτιστο καί τό παθητό μέ τό ἀπαθές, μέ σκοπό νά φθάσει ὁ ἄνθρωπος στήν θέωση. Πόσο ὡραῖα περιγράφει τήν ἀλήθεια αὐτή ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος: «Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ ὁ προαιώνιος, ὁ ἀόρατος, αὐτός πού δέν μπορεῖ νά περιληφθεῖ, ὁ ἀσώματος, ἡ ἀρχή ἐκ τῆς ἀρχῆς, τό φῶς ἐκ φωτός, ἡ πηγή τῆς ζωῆς καί τῆς ἀθανασίας, ἡ ἀπαράλλακτος εἰκόνα, ὁ Ὅρος καί ὁ Λόγος τοῦ Πατρός· ἔρχεται πρός τόν ἄνθρωπο, πού πλάσθηκε κατ’ εἰκόνα Του καί λαμβάνει σῶμα γιά νά σώσει τό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου καί ψυχή γιά νά σώσει τήν ψυχή μας. Καί γίνεται κατά πάντα τέλειος ἄνθρωπος, ἐκτός τῆς ἁμαρτίας».
Καί ὁ σκοπός τῆς πτωχείας τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ δικός μας πνευματικός πλοῦτος,
γιά νά ἀπολαύσουμε ἐμεῖς τίς οὐράνιες δωρεές καί εὐλογίες,
γιά νά δοῦμε «τό φῶς τό ἀληθινόν» καί νά λάβουμε «Πνεῦμα ἐπουράνιον»,
γιά νά ἀποκτήσουμε τήν χάρη τοῦ Θεοῦ, πού θά ἀνάψει μέσα μας τό πῦρ τῆς ἀγάπης πρός τόν Θεό καί τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, τόν ἄνθρωπο,
γιά νά μᾶς χαρίσει τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν, τήν δικαίωση, τόν ἁγιασμό, τήν σωτηρία, τήν πνευματική υἱοθεσία, τήν ἐλπίδα τῆς αἰωνίου ζωῆς καί τόν πλοῦτο τῆς κατά χάριν θεώσεως.
«Τίς ὁ πλοῦτος τῆς ἀγαθότητος; Τί τό περί ἐμέ τοῦτο μυστήριον;» θά ἀναφωνήσει ὁ Θεολόγος Γρηγόριος.
Ἀδελφοί μου,
Ἄν ὁ Χριστός ἐρχόταν σαρκοφόρος καί πάλι, ὅπως τότε, στήν ἄσημη Βηθλεέμ, θά εὕρισκε τόπο γιά κατάλυμα; Θά εὕρισκε τήν πίστη στούς ἀνθρώπους; (σύμφωνα μέ τόν λόγο Του: «πλήν ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐλθών, ἆρα εὑρήσει τήν πίστην ἐπί τῆς γῆς;»); Θά ὑπάρξουν ἄνθρωποι, πού θά πιστεύσουν δυνατά, καρδιακά στό θαῦμα, πού θά ζοῦν μέ τήν ἐλπίδα τῆς θεώσεως καί θά προσμένουν ἕνα τόπο μοναδικό, ἑτοιμασμένο γιά χάρη μας;
Καιρός νά δοῦμε λίγο μακρύτερα καί σοβαρότερα, διότι ἡ κρίση πού ὑπάρχει γύρω μας εἶναι κυρίως κρίση πού δημιουργήθηκε ἀπό τήν ἔλλειψη πίστεως καί ἐμπιστοσύνης στόν Θεό καί συγχρόνως ἀπό τήν παρουσία τῆς ἁμαρτίας καί τήν ἀπουσία τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ ἐμεῖς δέν Τόν δεχθήκαμε στήν ζωή μας.
Ἄς ὑψώσουμε, λοιπόν, «τόν νοῦν καί τάς καρδίας» στόν Θεό.
Ἄς ἀνεβοῦμε μέ τήν ὑψοποιό μετάνοια καί ταπείνωση ψηλότερα.
Ἄς ἑτοιμάσουμε τήν ψυχή μας «ὡς θεοπρεπές κατάλυμα» γιά τόν Δεσπότη Χριστό μέ τήν συμμετοχή μας στήν ζωή τῆς Ἐκκλησίας καί στά θεοσύστατα Μυστήρια.
Ἄς ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας στούς γύρω μας, στόν ἀνθρώπινο πόνο καί στό «ἐσύ» τοῦ συνανθρώπου μας, στό πρόσωπο τοῦ ὁποίου βρίσκεται ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, προσφέροντας χαρούμενα καί μάλιστα ἀπό τό ὑστέρημά μας καί διακονῶντας ἀγαπητικά-καρδιακά αὐτόν πού δοκιμάζεται.
Μέ τόν τρόπο αὐτό, θά κάνουμε παντοτινό κτῆμα μας τό φῶς τοῦ Χριστοῦ καί θά ζοῦμε μαζί Του αἰώνια στό «κατάλυμα τοῦ Οὐρανοῦ».
Σᾶς εὔχομαι εὐλογημένα Χριστούγεννα, σέ σᾶς ἀγαπητά μου παιδιά, καθώς καί στούς ξενητεμένους μας. Προσεύχομαι νά ἔχετε ὑγεία, δύναμη καί κάθε εὐλογία στόν καθημερινό σας ἀγῶνα.

Εὐχέτης πρός τόν Σαρκωθέντα Κύριο

Ο Ε Π Ι Σ Κ Ο Π Ο Σ Σ Α Σ

Ο ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ