Live radio
Πέτρε φιλείς με;;

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστορίας κ.κ. Σεραφείμ

Η συμπλήρωση ενός έτους από την προς Κύριον εκδημία του μακαριστού Μητροπολίτου Χριστουπόλεως κυρού Πέτρου, μας δίνει και πάλι την ευκαιρία στην ακριτική Καστοριά με την τέλεση του Ιερού Μνημοσύνου να θυμηθούμε την αγία του μορφή, την διακονία του και κυρίως τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα που στόλιζαν την μορφή του. Θα καταγράψω τέσσερα από αυτά που μου έκαναν τεραστία εντύπωση όταν τον πρωτογνώρισα στον Ιερό Ναό της Αγίας Ζώνης Κυψέλης και τα οποία προσπαθούσε να τα αυξήσει καθ’ όλη τη διάρκεια της επίγειας ζωής του.

Ο μακαριστός γέροντας Πέτρος είχε 4 αγάπες.

Η πρώτη αγάπη ήταν το πρόσωπο του Χριστού. Έλεγε χαρακτηριστικά : “Τίποτα δεν μπορεί να καλύπτει το πρόσωπο του Χριστού. Πρέπει στη ζωή σου (μου έλεγε) ο Χριστός να είναι το Α και το Ω, με το όνομα του Χριστού να αρχίζεις την ημέρα σου και με τον Χριστό να τελειώνεις.” Γι’ αυτό και οι αναστεναγμοί του τις ώρες των θλίψεων κα των δοκιμασιών ήταν “Χριστέ μου βοήθα με, Χριστέ μου μην με εγκαταλείπεις, Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με”. Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο Χριστός του κάνει την μεγάλη τιμή να τον παραλάβει από τα επίγεια σκηνώματα και να τον μεταφέρει στα ουράνια την ημέρα της κατά σάρκα Γεννήσεώς Του, επιβραβεύοντας έτσι την αγάπη του στο Πανάγιο Πρόσωπό Του.

Μια δεύτερη αγάπη του μακαριστού π. Πέτρου ήταν ο Απόστολος Παύλος. Τον ρώτησα κάποτε ως μαθητής του Λυκείου: “Γιατί χρησιμοποιείτε στις ομιλίες σας συχνά πυκνά τον Απόστολο Παύλο;” Και μου απάντησε : “Μα είναι το στόμα του Χριστού, είναι ο κήρυκας των αληθειών της πίστεως, είναι αυτός που ερμηνεύει αλάνθαστα το Ευαγγέλιο, είναι αυτός που μετέφερε στην πατρίδα μας τον λόγο του Σταυρού και το κήρυγμα του Ευαγγελίου, γι’ αυτό και του οφείλουμε ισόβια ευγνωμοσύνη.” Η διακονία του στην Αποστολική Εκκλησία της Κορίνθου και μάλιστα στον Ναό του Αποστόλου Παύλου, μα κυρίως η μορφή του Αποστόλου, ήταν αυτή που τον έκανε πραγματικά “εραστή” αυτής της μεγάλης αποστολικής μορφής.

Μια τρίτη αγάπη του Επισκόπου Χριστουπόλεως Πέτρου ήταν ο Ιερός Χρυσόστομος. Και δικαίως. Αν το στόμα του Χριστού είναι ο Απόστολος Παύλος, το στόμα του Αποστόλου είναι ο Ιερός Χρυσόστομος. Είχε στο σπίτι του και στην βιβλιοθήκη του τις εκδόσεις των πατερικών κειμένων και ιδιαίτερα εντρυφούσε στις ομιλίες του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Τις χρησιμοποιούσε συχνά στις ομιλίες του, μα κυρίως στη ζωή του. Μου έλεγε στις κατ’ ιδίαν συναντήσεις μας : “Να διαβάζεις τον Ιερό Χρυσόστομο” και όταν εγώ του απαντούσα με χρυσοστομικά χωρία, έβλεπε κανείς στο πρόσωπό του μία ουράνια λάμψη και συγχρόνως ζωγραφισμένη την χαρά και την ικανοποίηση.

Μια τέταρτη αγάπη η οποία σφράγισε ολόκληρη τη διακονία του ήταν η αρετή της ελεημοσύνης. Το πρόσωπο του Χριστού, ο λόγος του Αποστόλου, η διδασκαλία του Ιερού Χρυσοστόμου για την αρετή της ελεημοσύνης είχαν βρει στο πρόσωπό του έναν γνήσιο εκφραστή τους. Οι πτωχοί, οι φοιτητές, οι άνθρωποι που είχαν ανάγκη, οι φυλακισμένοι, οι ασθενείς στα νοσοκομεία και ιδιαίτερα στο αντικαρκινικό νοσοκομείο “Άγιος Σάββας”, είναι μάρτυρες αυτής της μεγάλης αρετής. Έλεγε συχνά πυκνά : “να κάνεις ελεημοσύνη. Αυτόν που κάνει ελεημοσύνη, τον ευλογεί πλούσια ο Θεός. Πιο δύσκολα λιώνει ο ήλιος τον πάγο, ενώ πολύ εύκολα η ελεημοσύνη τις αμαρτίες μας.”

Σεβαστέ μου Γέροντα μετά παρρησίας προσεδρεύεις στο Θρόνο του Εσφαγμένου Αρνίου και μετά των 24 πρεσβυτέρων της Αποκαλύψεως και των Αγίων Επισκόπων στην Εκκλησία των Πρωτοτόκων, στην φωτόλουστη Άνω Ιερουσαλήμ, άδεις-ψάλλεις το άσμα της μεγαλοπρεπούς δόξης του Θεού: “Άγιος Άγιος Άγιος, Κύριος Σαβαώθ”. Από εκεί, από το Θρόνο της Θείας Μεγαλοσύνης, στείλε μια ακτίνα φωτός για να καταυγάσει την Εκκλησία μας και την πατρίδα μας στο σκοτάδι αυτό στο οποίο βρίσκεται. Μια ακτίνα ακόμη να στείλεις στο πνευματικό σου τεκνίο που διακονεί με τις πτωχές του δυνάμεις την ακριτική Καστοριά…

Αιωνία σου η μνήμη πολυσέβαστε Γέροντα Πέτρο.