Του Γέροντος Μωυσέως του Αγιορείτου
«Χριστός Ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος»!
Πρόκειται για το ωραιότερο, καλύτερο και θεοκίνητο απολυτίκιο της Αγίας μας Εκκλησίας. Παρ’ ότι μικρό κρύβει ένα άφθαστο μεγαλείο. Ο Χριστός αναστήθηκε εκούσια, το ήθελε, δεν πιέστηκε, δεν παρεκινήθηκε αλλά με πλήρη τη θέλησή του προτίμησε τον θάνατο, για να σώσει τους ανθρώπους από τον θάνατο, «θανάτω θάνατον πατήσας».
Με τον θάνατό Του έκανε ανίσχυρο τον θάνατο. Τον αποδυνάμωσε. Τον απονέκρωσε. Του κατέβασε τη θρασύτητα, την ισχύ, την παντοδυναμία. Ο θάνατος, αρχαίος εχθρός του ανθρώπου, είναι αποτέλεσμα της αμαρτίας. Ο Χριστός σταυρώνεται και ανασταίνεται, ώστε να χαθεί η δύναμη αυτή του θανάτου και να προσφέρει στους αγαπητούς φίλους, μαθητές και ακολούθους Του την αιώνια ζωή.
Χάρισε, αδελφοί μου, ζωή στα μνήματα. Τα μνήματα είναι να μας θυμίζουν τη ζωή και όχι τον θάνατο. Είναι λοιπόν, τεράστιας σημασίας το γεγονός της τριημέρου Αναστάσεως του Κυρίου και Θεού μας. Η Ανάσταση, είναι η μεγαλύτερη εορτή της Ορθοδοξίας. Η χαρά της, η δόξα της, η λαμπρότητά της πλημμυρίζουν τον κόσμο χαρά, ελπίδα και φως. Από το πανσέβαστο Άγιον Όρος, το πεφιλημένο Περιβόλι της Παναγίας, εγκάρδια, ολόψυχα και ολόθερμα ευχόμεθα ο Αναστάς Κύριος να γεμίζει τις καρδιές όλων των νεοελλήνων, των Ορθοδόξων του κόσμου την απαραίτητη χαρά, αισιοδοξία και ελπίδα.
Χριστός Ανέστη!